“Ik dreum en zie mien va, hij licht de vang, alles draait, van loper tot an bonkelaor beweegt, mien vader zet de meul in gang. Zacht schuddend stroomt het koren uut de kaor.

In zukke dreumen warkt wij as ien man. Hij maalt, ik stapel zakken op mekaor. Zo warkt wij samen op steeds hoger plan. Al is dat alles veur een kind wel zwaor.

As er gien wind is bilt hij beide stenen. Knielend, zittend op zien knie en hak. Gebogen rug; langdurig ongemak.

Zo is hij lest nog weer an mij verschenen. Dan is ’t of hij al kloppend mediteert. en zo ’t gebed en ’t warken combineert.”